Ölmek,uyumak sadece!
Düşünün ki uyumakla yalnız
Bitebilir bütün acıları yüreğin…
Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
Uyumak ama düş görebilirsin uykuda,o kötü.
Çünkü o ölüm uykularında sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından
Ne düşler görebilir insan,düşünmeli bunu.
Bu düşüncedir felaketleri yaşanır yapan.
Yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına,
Zorbanın kahrına,gururunun çiğnenmesine
Sevgisinin kepaze edilmesine,
Kanunların bu kadar yavaş,
Yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine,
Kötülere kul olmasına iyi insanın?
Bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken
Kim ister bütün bunlara katlanmak?
Ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
Ölümden sonraki bir şeyden korkmasa
O kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
Ürkütmese yüreğini?
Bilmediğimiz belalara atılmaktansa
Çektiklerine razı etmese insanları?
Bilinç böyle korkak ediyor hepimizi
Düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
Yürekten gelenin doğal rengini…
Ve nice büyük,yiğitçe atılışlar
Yollarını değiştirip bu yüzden
Bir iş,bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder