Şekerpare: Şey babam koymuş adımı ya. Benim babam biraz deliydi de.
İsmail: Şşşt. Ama oldu mu ama şimdi? Hiç insan babasına öyle der mi?
Ağzından çıkanla kulağının duyduğunun tuttuğunun çok güzelsin.
-Efendim? -İnsan hiç babasına öyle şey der mi, ayıp ama. Ne kadan
yakışıksız, ne kadan ayıp ne kadan güzel gözlerin var… Memleket nere?
-İzmir. -İzmir mi? Yuh artık, gerçekten mi? Yuh artık yaa.
-Niye, sen de mi İzmirlisin? -Al işte dediğin lafa bak. Ya benim yedi
göbek sülalem heps, eniştem askerliğini İzmir’de yapmış. Düşün yani.
-Haa, hiç gittin mi İzmir’e peki? -Yok. Ben burdan ayrılamıyom ki.
-Niye? -Eee gemiyi bekliyom. -Ne gemisi? -Kuru yük gemisi bekliyom.
-Sen beklemeyince gelmiyor mu o gemi? -Gelmezmiş…
“O gemi bi gün gelecek İsmail…”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder